Tanıdığımız, tanıyacağımız kişiler hep bir ışık dünyamıza.
O zaman, yoluma ışığını yakan ve hiç sönmeyecek olan bir kişiyle başlamalıydım; BABAM...
Uzak bir yıldız gibi şimdi, babam...
En büyük mirası bıraktı bana, nasıl onunla başlamam.
Hayata duruşu, bakışı, yüreği ile yaşadığı dönemin yıldızıydı zaten.
Fötr şapkasını hafif yan takışı, şayet günlük kıyafeti varsa üzerinde , kasketini keza itinayla başına yerleştirmesi aynada. Unutulmaz...
Büyük bir hayranlıkla seyrederdim, büyük bir özen ile süzerdim. Çok yakışıklıydı, çoook...
Hayatı yaşayışı da bir öyle; özenli.
Cumhuriyet gazetesi, akşam radyoda 19.30 haberleri ve Birinci sigarası babam demekti.
Doyumsuz sohbet akşamları, dinin vicdan olduğunu güzel hikayelerle anlattığı , dualar öğrendiğim, büyüdüğüm geceler oldu hep.
Bir sünger gibi çektim bakışını, duruşunu, ruhunu, kendimi bildiğim yaştan, kendimi anlattığım bu yaşa dek...
Ona olan hayranlığım, saygım, sevgim yaşadıkça, hayatla tanıştıkça çoğaldı. Ne kadar zordu insan olabilmek, unutmamak geçmişi, vicdanı korumak, anladım.
Hereke Sümerbank' ın dokuma tezgahlarında, ailesinin geçimini sağlamış, bir lokmayı çocuklarıyla paylaşmadan boğazından geçirmemiş bir baba.
Haram lokma yutmamış, haksızlığa ödün vermemiş, dik duruşu hiç eğilmemiş, gururlu bir baba.
Memleket sevdasını iliklerinde hisseden, fikri hür, aydın ve ileri görüşlü bir baba.
Sevgisini sıcacık sarılmasına verebilen, söze hacet bırakmayan, özlemini konuşmamı hiç kesmeden , dizlerinde oturtarak, dinleyerek sabırla gösteren babam...
23 yıl oldu, yoksun...
Keşkelerim fazla, iyikilerim çok fazla...
Ama hep gözlerinle izliyorsun, kıvançlarını, üzüntülerini benimle ilgili, hissediyorum.
Memleket bildiğin gibi, ben hala Cumhuriyet okuyorum.
Seni anlattığım bu sayfa , gururum...
Benden sonrasına mirasım senden aldıklarım.
Işığın hiç sönmeyecek, bu dünyayı aydınlatan yıldızlardan birisin.
İyi ki benim BABAM oldun.
21 Ocak 2017
Hiç yorum yok